جمعیت در کوچه موج می زند، علی را کشان کشان برای بیعت به سوی مسجد می برند، بانو دوان دوان به دنبال مولا… پاهایش بی رمق…، زانوانش به خاک ساییده می شوند و او هم چنان دستان علی را می کشد… و این غلاف شمشیر است که دست بانو را از دستان پر قدرت اما […]

«… و عشق، امروز زیباترین تصویر خلقت را به نمایش می گذارد» شمیم گل های «ربیع الثانی»، فضای «مدینه» را فرا می گیرد و لحظه ها آکنده از عطرِ «صلوات» می شود. خانه «امامت» را اینک پایان انتظار است؛ انتظاری که آمدنش را با «انتظاری» شگفت و گسترده، پیوند خواهد زد. کسی می آید از […]

جهان با هزار دهان تو را به ستایش نشسته است. دنیا از هزار دریچه آمدنت را کل می کشد. آمدنت، بشارت صبح است برای شب های تاریک بشر؛ بشارت رهایی است برای پرندگان دل مرده؛ مژده باران است برای دشت های حسرت به دل. زمین در خود مچاله شده است؛ جهان از ستم خسته، چشم […]

سلام می کنیم بر حسین(ع) از دل تاریکی های شب های عاشورای کودکی مان تاکنون که عشقش اسیرمان کرده است. سلام می کنیم بر غربت و قرابت حسین(ع) از مدینه تا کربلا. سلام می کنیم بر حال و هوای محرم که با همه فرق می کند. سلام بر هنگام عزا بر شه مظلوم عالم. سلام […]

سلام بر هفتمین ستاره هدایت، امام موسی کاظم علیه السلام که کلامش زنجیرهای ناامیدی و تیرگی را از هم می گسلد و نامش آتش حرص و غضب را فرو می نشاند. زمین عطر می افشاند و زمان به شادی و هلهله ایستاده که امروز، مولودی مبارک از تبار روشنی به دنیا می آید. میلاد امام […]

امروز، وقتى آفتاب جمال تو طلوع کند، خورشیدِ زیارت جامعه کبیره از افقِ جانت سر خواهد زد. هادى، نامى است که عصاره معناى توست. اى امام اسرار پنهان عشق! وقتى در جاده عشق قدم مى ‏گذارى، سرنوشتت را پل‏ هاى پشت سر معلوم خواهند کرد که تو، بقیه نور معصوم امامتى. اى امام هدایت و […]

این روزها، آسمان مدینه دیگر بار، در پس غروب غم، کز کرده است. بقیع، دوباره سیاه پوشیده است. و باز زخمی عمیق بر جگر شیعه. این بار، پنجمین ناخدای کشتی ایمان، او که دریا دریا علم، از سینه اش جاری بود و واژه واژه عشق، از نگاهش سرازیر، او که از کلامش وحی می جوشید […]

آه! چه سخت است زندگی با دشمن؛ دشمن خانگی! دشمنی که گزنده ترین سایه بر دیوار است و زشت ترین خار، بر سینه ی افکار. کاش آفتاب نتابد! بر شهری که حق نمک، زهر است! و حق مهربانی، ستم! آه، ای وسعت اندوه در بغض نگاهم! چرا نمی شکنی؛ تا مژه هایم از فانوسِ اشک […]

… باز هم، بغضی پریشان می کند اندیشه ام را؛ باز هم، غربت سرای چامه های جانگدازم! باز هم، آیینه چشمان من ابریِ ابری ست! باز هم، در غربت تاریخ می پویم؛ شکوهِ مصرعی از اشک هایم را! بخوان سمتِ غمت، حالا که در لذّت اشکی، به عشقِ جاودان خویش می بالم! بخوان سمتِ غمت، […]

هنگام ورود به خاک بقیع، کفشهایت را که درمی آوری و پایت خاک این مزار را لمس می کند، دلت هم می شکند. قبور بی سایبان مانده در برابر آفتاب، داغت را تازه می کند و بر غمی کهن و دیرین، اشک می ریزی و بغض مانده در گلو را در هوای بقیع، رها می […]